به گزارش خبرنگار گروه اجتماعی باشگاه خبرنگاران جوان: سال ها قبل با گذر از کوچه، پس کوچه ها و خیابان های پایتخت، شاید صرفا زیبایی درختان، هوای پاک و دیدن قله دماوند چشم هر بیننده را به خود جلب می کرد، اما کمی طول نکشید که دهه 40 فرارسید. آن روزها هیچ کس تصورش را هم نمی کرد کشتی هایی که در بندرهای جنوب کشورمان و هزاران کیلومتر آن طرف تر از تهران پهلو به بندر می گیرند با خود برای پایتخت نشینان سوغات پر دردسری به همراه دارند. سوغاتی که مهاجرانی غیر قانونی تلقی می شوند و حالا در دهه 90 شمسی این مهاجران غیر قانونی برای خود معضلی شده اند.

*** سکونت54 ساله موش های نروژی در زیر پوست شهر

موش های امروز تهران همان موش های نروژی هستند، که در دهه 40 با کشتی به بنادر کشور آمدند و در سطح شهرهای مختلف تعدادشان روز به روز زیاد شد. طوری که چند وقت پیش رییس کمیسیون محیط زیست شورای شهر تهران از آمار عجیب و غریب خانواده موش ها مبنی بر عدد 50 میلیون ذکرکرد که در اظهار نظرهای بعدی خود این آمار را تکذیب کرد؛ البته موش‌هایی که به نظر برخی کارشناسان "رات" (موش‌های نروژی ) هستند و نه "موش" به عبارت دیگر گونه‌ای جهش یافته محسوب می شوند.

حال این مهمانان ناخوانده به یکی از دغدغه های شهروندان تبدیل شده اند و خیلی از تلفن های سامانه 1888 و 137 نیز به خاطر آن ها به صدا در می آیند.

**جیغ های بنفش، جارو و موش نمادی نوستالژیک از موش

به طور حتم عابران پیاده ای که مسیرشان به میدان راه آهن، منیریه و یا خیابان ولیعصر (عج) خورده است، در میان نهرهای آب و زیر سایه درختان چنار رفت و آمد موش هایی با جسته نسبتا بزرگ را دیده اند. جانورانی که روزگاری غذایی لذیذ برای گربه ها بودند، حالا خود یک تنه در برابر گربه ها قد علم می کنند و دیگر آن بازی موش و گربه و فرارهای تکراری کنار گذاشته شده است.

البته باید گفت که در هر محله ای که زباله در معابر رفت و آمد و جوی های آب ریخته شود جمعیت خانواده موش ها بیشتر می شود و نمی تواند درست تخمین زد، که کدام نقطه از کلان شهر تهران بیشتر آلوده شده است.

در روزگار قدیم دیدن موش در هر جایی مساوی بود با ارتعاش بلند صدای خانم ها یا همان "جیغ"های بنفش که نمادی از جارو را برای جنگ با موش ها در پی داشت، اما حال اوضاع عوض شده است.

بهرام که یکی از کسبه بلندترین خیابان خاورمیانه است، خاطرات جالبی از رفتار افراد مختلف با موش های نروژی دارد، می گوید: افراد دیگر از موش نمی ترسند و وقتی موشی در خیابان می بینند با دست به یکدیگر نشان می دهند و می خندیدند؛ انگار موش ها جذابیت پیدا کرده اند.

***شکار موش های پایتخت با تفنگ‌های بادی 

باید یادآور شد که موش های نروژی به طور صرف با تله و سم از بین نمی روند و در گذشته برخی از آن ها  توسط اکیپ ‌های مجهز به تفنگ‌ های بادی با دوربین‌ های مادون قرمز شکار می شدند.

لاشه موش های جمع آوری شده طبق گفته مسئولان در زباله سوز بیمارستان ‌ها سوزانده می‌شود و یا در محلی جداگانه در کهریزک که مورد آهک پاشی قرار گرفته است دفن بهداشتی می‌شود.

***"رات" های نروژی عامل انتقال بیش از 35 ویروس خطرناک هستند

اما حالا بعد از شنیدن نقل قول های مختلف و ارائه آمارهای گوناگونی که از طریق رادیو تاکسی می شد شنید، قدیمی، مدیرعامل شرکت ساماندهی صنایع و مشاغل شهرداری تهران از وجود تقریبی یک میلیون 800 هزار موش در تهران گفته است که این آمار مربوط به سال قبل است و آمار جدید مرحله دوم نیز در پایان آذرماه اعلام خواهد شد.

وجود تقریبی یک میلیون 800 هزار "رات" یا همان موش‌های نروژی یعنی خطر در کمین است؛ زیرا قاسم علی اکبر، پژوهشگر مبارزه با موجودات مهاجم معتقد است: موش هایی که در آبراه‌ ها، تونل‌ ها و چاه‌ های آب مخفی شده اند علاوه بر این که عامل انتقال بیش از 35 ویروس خطرناک هستند، در زمانی که با کمبود غذا مواجه شوند می توانند به موجودات زنده نیز حمله کنند.

*** آیا خانواده موش های نروژی از بین می روند؟

حال باید منتظر ماند و دید خانواده موش های نروژی که 54 سال پیش بدون هیچ دعوتی پای خود را به کشورمان باز کردند، در پایان آذرماه و طبق آمارهای جدید تصمیم به افزایش نسل گرفته اند یا خیر و آیا مسئولان شهری هنوز هم باید به دنبال آن ها باشند یا طعمه گذاری ها و تله گذاری ها کار خود را کرده اند و سم استفاده شده برای از بین بردن موش ها که مطابق با استانداردهای روز اروپا تهیه شده نوش دارویی بر خیابان های شهر بوده است.

گزارش از محبوبه مرادی