کوچه اي را بود نامش معرفت

مردمانش با مرام از هر جهت

سيل آمد کوچه را ويرانه کرد

مردمش را با جهان بيگانه کرد

هرچه در آن کوي بود از معرفت

شست و با خود برد سيل بي صفت

ازنمام کوچه تنها يک نفر

خانه اش ماندو خودش جست از خطر

رسم و راه نيک هرجا بود و هست

از نهاد مردم آن کوچه است

چونکه در انديشه ام اينگونه اي

حتم دارم بچه ي آن کوچه اي

هيچ نخواهد بود ، کلمه خواهد بود و آن کلمه خدا خواهد بود .
کلمه اي که ديگر ، هرگز وسوسه جستجوي مخاطبي را نخواهد داشت ،
کلمه اي که هرگز خود را به گفتن نخواهد آلود

عاليه
ممنون