مروری بر جنایت ضدبشری حلبچه:

امروز جمعه 25 اسفند بیست و پنجمین سالگرد حمله شیمیایی بعثی های عراق علیه ساکنان "حلبچه" است. بمباران شیمیایی آنان بسیار مخرب بود: در حدود 5 هزار نفر از شهروندان بی پناه کرد تنها در چند دقیقه در اثر این فاجعه جان خود را از دست دادند.

*** مروری اجمالی بر واقعه حلبچه

شهر کوچک "حلبچه" در کشور عراق و نزدیک مرز ایران، در سطح جهان با نام (Halabja/Halabdscha) شناخته شده است؛ زمانی که 25 سال پیش در چنین روزی (25 اسفند 1366) و در آخرین ماه‌های جنگ تحمیلی عراق علیه ایران، توسط نیروهای بعث دولت صدام با گازهای شیمیایی سمی بمباران شد.

این حادثه، به عنوان بزرگترین حمله شیمیایی مستقیم به نواحی مسکونی و غیرنظامی، آن هم از سوی دیکتاتوری سفاک بر علیه اقلیت کرد ملت خودش، در حافظه تاریخ ثبت شده است.

شهروندان کرد عراق، از ابتدای جنگ تحمیلی، در طرف ایران قرار داشته و همواره تحت فشار رژیم صدام بودند. همزمان با بمباران شیمیایی مشهور حلبچه، طی عملیات خونین انفال (Anfal-Operation) به فرماندهی نظامی "علی حسن المجید" (معروف به علی شیمیایی)، ناظران بین‌المللی مانند سازمان یونسکو، عنوان کردند که تقریباً تمامی افراد این کشتارجمعی زنان و کودکان بودند.

در بمباران حلبچه، نزدیک به 5000 نفر درجا کشته شده و حدود 10000 نفرنیز بر اثر لطمات ناشی از آن، جان سپردند. زخمیان این حادثه، از آسیب‌های جدی بلندمدت مانند فلج‌شدن سیستم عصبی، صدمات شدید پوستی، غده‌های سرطانی و آسیب دستگاه‌های تنفسی لطمه دیده‌اند. تولّد نوزادان ناقص‌الخلقه یا دارای نقص عضو و عفونت‌های شدید تنفسی، از پیامدهای آتی این بمباران کم‌سابقه ضدبشری به شمار می‌رود که تنها در عرض یک روز، چنین فجایع عظیمی را پدید آورد.

*** شناسنامه و مشخصات بمب‌های شیمیایی حلبچه

"عوامل اعصاب" (Nerve agents)، به معنی مواد مسموم‌کننده سیستم عصبی بدن، اصطلاحی بود که به مواد بکاربرده‌شده در بمب‌های حلبچه اطلاق گردید و شامل چهار ماده مهم شیمیایی زیر است:

1.گاز خردل (sulfur mustard) ترکیبی شیمیایی و سرطان‌زاست که علاوه بر صدمات شدید به دستگاه‌های درونی بدن مانند دستگاه تنفسی و گوارشی، با مسموم نمودن خون، عامل ایجاد تاول‌های پوستی و تخریب سلول‌های پوست بدن نیز می‌باشد.

نخستین بار توسط شیمیدان بلژیکی "دسپرتس" (César-Mansuète Despretz) کشف و پیشنهاد استفاده از آن به عنوان گاز سمی، در سال 1916 توسط دو دانشمند آلمانی "ویلهلم لومل" (WilhelmLommel) و "ویلهلم اشتاین‌کپف" (WilhelmSteinkopf) در مؤسسه ترویج علوم کایزر- ویلهلم (Kaiser Wilhelm Society for the Advancement of Science) شهر برلین مطرح شد.

پس از کاربرد این گاز در برخی سلاح‌های آلمان در جنگ جهانی اول، بمب حاوی گاز خردل در جنگ جهانی دوم جهت انفجار یک پل در ارتش لهستان و تخریب یک معدن استفاده شد که دو آلمانی کشته شدند. اما به جز این، بر پایه گزارشات بازرسان بین‌المللی سازمان ملل، دومین بار، این بمب شیمیایی، در 1988-1983 طی جنگ عراق علیه ایران، و سپس 1988 علیه کردها طی بمباران شیمیایی حلبچه مورد استفاده قرار گرفت.

2.سارین (Sarin) مایعی بی‌رنگ، بی‌بو و ازبین‌برنده مجاری تنفسی است. نخستین بار در سال 1939 توسط شیمیدان آلمانی "شرادر" (Schrader) و به منظور نابودی دفعی حشرات موذی کشف شد.

در سال 1944 و اواخر جنگ دوم جهانی، دو پایگاه بزرگ، تولید عمده این ماده در کارخانجات آلمان را در دستورکار قرار دادند. همچنین در خلال جنگ سرد، مقادیر هنگفتی سارین، به ایالات متحده و شوروی سابق صادر گردید. سارین، رشته‌های عصبی پاراسمپاتیک بدن را فلج می‌کند.

3.تابون (Tabun) یک ترکیب شیمیایی به شکل مایعی قهوه‌ای رنگ با بوی بادام تلخ است. اثرات آن شامل تاری دید، تهوع، لرزش غیرارادی بدن، انقباض ماهیچه‌ای، عصبیت، پرخاشگری و بیهوشی است. نهایتاً اختلال در سیستم عصبی بدن و نابودی عملکرد تنفس در فرد، به مرگ وی منجر می‌شود.

در سال 1940 ارتش آلمان و گردان حفاظتی اس‌اس (SSمحافظان شخصی آدولف هیتلر) شروع به استفاده از این ماده در بمب‌های شیمیایی کردند. تابون، در جنگ جهانی دوم بکار گرفته نشد اما پس از جنگ، ‌آمریکا و انگلستان برای تکمیل و توسعه تولید این ماده شیمیایی دست به کار شده و در نهایت سال 1988 به صدام حسین اعطا شد.

4.وی‌ایکس(VX) سمی‌ترین مایع شیمیایی، بی‌رنگ و بی‌بو است. کاربرد این مایع در ساخت بمب شیمیایی، موجب می‌شود که در ابتدای تنفس، با سرفه و حالت تهوع شروع شده و با اثرگذاری بر روی پوست، چشم‌ها و مجاری تنفسی، در عرض چندین دقیقه ماهیچه‌های شش‌ها را فلج می‌کند و ضمن انقباض شدید در عضلات سینه و سیستم اعصاب بدن، به مرگ فرد می‌انجامد.

اثرات مخرب عوامل اعصاب ردیف جی G(مخففGermany: تابون و سارین) طی چند ساعت از محیط، کمرنگ می‌شوند و این در حالی است که ردیف ویV(وی‌ایکس) طی هفته‌ها، همچنان در محلی که استفاده شده‌اند، باقی می‌مانند. وی‌ایکس،فلج‌کننده اعصاب بدن بوده و حتی برخورد چند ثانیه‌ای محیط آلوده با فرد، آثار مخرب روحی و عصبی بسیار شدید برجای خواهد گذاشت.


***بمب‌های شیمیایی حلبچه: آدرس فرستنده - آدرس گیرنده!

کاربرد سلاح‌های حاوی مواد شیمیایی، محدود به بمباران حلبچه نبوده و در جنگ هشت ساله علیه ایران نیز در مناطق و عملیات‌های متعددی مانند منطقه هلاله، نی‌خزر، پیرانشهر و حاج عمران (والفجر2)، پنجوین (والفجر4)، خیبر، جزیره مجنون، منطقه عملیاتی بدر، فاو (والفجر8)، شلمچه و آبادان (کربلای 4و 5) و روستای سردشت مورد استفاده قرار گرفت.

جنایت حلبچه، از سوی دیوان بین‌المللی کیفری (ICC) در شهر لاهه هلند، به عنوان کشتار جمعی و جنایت علیه بشریت، محکوم شد. "فرانس فان آنرات" (Frans van Anraat)، رئیس شرکت هلندی مواد شیمیایی جنگی، به جرم سرازیر کردن بمب‌های شیمیایی حلبچه به عراق، به 17 سال حبس محکوم شد.

البته پیش از بمباران شیمیایی حلبچه، شورای امنیت سازمان ملل، در مارس 1986 دولت صدام را مستقیماً محکوم کرد: «نیروهای ارتش عراق، در موقعیت‌های گوناگون از سلاح‌های شیمیایی علیه ایران استفاده کرده‌اند، لذا ما اعضای این شورا قاطعانه، توقف بکارگیری آن را خواستاریم چراکه وقیحانه پروتکل 1925 ژنو را نقض می‌کند.» قابل ذکر است کنوانسیون ژنو، ممنوعیت استفاده از گازهای خفه‌کننده و مسموم و دیگر گازها و مواد میکروبی در جنگ را بیان می‌دارد.

پس از این اعلام محکومیت، رژیم بعث صدام، در گزارشی 12 هزار صفحه‌ای، مشارکت شرکت‌های غربی در تجهیز سلاح‌های شیمیایی را فاش نمود. این گزارش، تازه سال 2002 و آن هم با سانسور بسیاری از بخش‌های کلیدی آن (مانند اسامی شرکت‌های ارسال کننده)، در برخی روزنامه‌ها منتشر شد.

در مجموع باید گفت شرکت‌های آلمانی، ژاپنی، هلندی، سوئدی، بلژیکی، اسپانیایی و فرانسوی عمده‌‌ترین سهم را در توانایی تسلیحات شیمیایی عراق داشته‌اند؛ به بیان دیگر، تقریباً تمامی کشورهای صنعتی غرب، در شکل‌دهی گردونه تجهیزات نظامی در عراق، مشارکت داشتند؛ "علاقه به خلیج‌فارس" و علل ژئواستراتژیک در جنگ ایران - عراق، دلیل لازم و کافی برای این مشارکت بود.

اما به گزارش بازرسان سازمان ملل متحد، بیش از نیمی از تجهیزات و تولیدات سلاح‌های شیمیایی صدام، از "آلمان" صادر شده بود. لذا صاحب‌نظران در این کشور قهرمان معاملات مرگ‌بار (که در این زمینه حتی جلوتر از آمریکا بوده) بلافاصله، نسبت به این اعلام، مخالفت نشان دادند. دولت آلمان، تازه در سال 1989 مجلس فدرال خود را طی یک «میان‌خبر»، با تیتر «اقدام نپذیرفتنی دادستانی به اتهام صادرات غیرقانونی تجهیزات برای تولید سلاح‌های جنگی شیمیایی در عراق» ملزم به پیگیری نمود.

*** این 25 سال چگونه گذشت؟



بعد از تصویب کنوانسیون سلاح‌های شیمیایی (CWC) در سال 1997، تنها ایالات متحده آمریکا و شوروی سابق، به تولید سلاح‌های وی‌ایکس، یعنی مسموم‌ترین ماده بمب شیمیایی دست زدند؛ اما تولید گازها و چنین بمب‌های شیمیایی با تأثیرات فاجعه‌بار و نقض قوانین حقوق بین‌الملل، پیگیری قاطعی نداشته است.

"رابین فرمان" (RobinFermann) رهبر کردهای آلمان در آستانه سالگرد بمباران شیمیایی حلبچه، طی مقاله‌ای در وب‌سایت خود نوشت: «هنوز بعد از گذشت 25 سال، به دنبال گرفتن اذعان از آلمان، نسبت به محکومیت و قتل عام زنان و کودکان هستیم، چراکه آنان را نیز در این نسل‌کشی بی‌سابقه شریک می‌دانیم!... رسانه‌های آلمان چطور می‌توانند تا این اندازه نسبت به این واقعه سکوت در پیش گیرند؟»
دولت فدرال آلمان و "هلموت کول"، پس از مواجه شدن با سیل انتقادات مبنی بر فروش سلاح‌های شیمیایی به صدام، وعده داد که به موضوع رسیدگی کند. البته وزیر اقتصاد وقت آلمان، ارسال این بمب‌های شیمیایی از سوی آلمان به عراق را مورد تردید قرار داد. در ادامه نیز طی اقدامی فرافکنانه، شرکت‌های شیمیایی- تسلیحاتی آلمانی صادرکننده به عراق مانند "ایمهاوزن‌شیمی" (Imhausen-Chemie) را نشانه رفته و به محاکمه آنان در دادگاه‌ها پرداخت.


در این جلسات صوری برای "حفظ آبروی آلمان"، سعی بر این بود که القا شود، دولت آلمان از صادرات این مواد اطلاعی نداشته و ارسال آن‌ها توسط شرکت‌های خاص، خودسرانه بود. این در حالی است که طبق مقررات، صادرات ساده‌ترین مواد از کشورهای صنعتی اروپا، مستلزم اخذ مجوز از مراکز دولتی است، کمااینکه در شرایط کنونی نیز به طور مثال هیچ شرکتی، هرچند کوچک و خصوصی، حق تخطی از تحریم‌های اعمال‌شده علیه ایران را نداشته و حتی در صادرات محصولات و مواد ساده و غیرنظامی هم مراحل اخذ مجوز را طی می‌کنند.


پس از 1988، هرجا سخن از بمباران شیمیایی حلبچه به میان می‌آمد، نقش ننگین کشور آلمان،در کانون موضوعات به چشم می‌خورد. یادمان قربانیان و جانبازان شیمیایی ایران که مقابل سفارت آلمان در تهران نصب شده نیز گویای همین مطلب است.

 آلمان در سال‌های پس از جنگ تحمیلی عراق علیه ایران، در واکنش به مسئله بمباران‌های شیمیایی، جانبازان شیمیایی ایران را برای درمان به این کشور اروپایی می‌پذیرفتند و در واقع چندین بیمارستان در شهرهای مختلف آلمان، به مجروحین شیمیایی ایران اختصاص داده شد. پزشکان آلمانی، تا مدت‌ها و چه بسا تاکنون، تأثیر مواد شیمیایی را که آلمان‌ها خودشان و نسل‌های پیش از خودشان، در اختیار رژیم عراق قرار داده بودند، روی مصدومین آن به لحاظ علمی بررسی و از منظر پزشکی ارزیابی می‌کنند.



می‌توان گفت جنگ ایران و عراق از یک طرف و بمباران شیمیایی حلبچه از سوی دیگر، به عنوان مهر پایان این تحمیل هشت ساله، به لحاظ کاربرد سلاح‌های شیمیایی نادر و خارج از چارچوب قراردادهای بین‌المللی، به منزله جنگ جهانی سوم بود؛ جنگی که در ورای عبارت "جنگ ایران و عراق"، عقبه محکمی از جنایت‌ها و حمایت‌های بین‌المللی را در کارنامه خود به ثبت رساند.

منابع:

http://www.hrw.org/legacy/english/docs/2006/08/14/iraq13982.htm

http://de.wikipedia.org/wiki/VX

http://www.un.org/Depts/unmovic/new/documents/compendium/Chapter_III.pdf

Günther W. Gellermann:Der Krieg, der nicht stattfand.Bernard&Graefe Verlag, Koblenz 1986,ISBN 3-7637-5804-6.

http://www.fas.org/bwc/papers/review/cwtable.htm

http://fermann2012.blogg.de/

http://www.mesop.de/2013/03/03/halabja-anfal-dossier-deutsche-beteiligung-brd-ddr/

www.fdj.de/irak/wirtschaft_brd_irak.pdf

dip.bundestag.de/btd/11/037/1103762.pdf

http://de.wikipedia.org/wiki/Sarin

جدیدترین قیمت خودرو+جدول 23 اسفند

ساعت 12:05 ظهر امروزدر خیابان شیخ بهایی جرثقیلی که در حال انجام عملیات ساختمانی بود ،بر یک منزل مسکونی واژگون شد

دانلود کنید